Beklemek, Beklemek ve Beklemek...
Hayatımın olayı beklemek, sabırsız bir insanımdır genelde ama mecbur kalınca işte elden ne gelir... Hayat devam ediyorken bekliyorum demek ne kadar doğru bilemiyorum. Belkide umuyorum demeli. Ama bu ummak ya da beklemek her neyse sıkıntılı bir durum. Umutlar gerçekleşene kadar donup kalıyorsunuz sanki, her ne kadar yaşam guruları ve hatta sizde bunun yanlış olduğunu söylese de. Çünkü hayat anlardan oluşur, sonuçlar anlıktır beklememelidir falan filan. Teorikteki gerçekler pratikte tutmuyor her zaman, kendini kandırmaya çalışsan da içinden biri avaz avaz bağırıyor bazen. Uyutmuyor, okutmuyor, izletmiyor yalnız hedefe kilitlenmiş bekliyor da bekliyor. Yaşadığım can sıkıcı olayın üzerinden 1 yıl geçti ve ben hala bebeğim olmasını bekliyorum. Yerleşeceğim yere gitmeyi bekliyorum, istediğime biraz da olsa yaklaşan bir evim olmasını , istediğim okula geçmeyi bekliyorum. Ve tüm bunların hızlanması ya da gerçekleşmesi için elimden gelen bir şey yok. Sadece andan zevk almak